Het was een rare week met heel veel gemende gevoelens.
Allereerst de nieuwe situatie binnen onze selectie, waarbij een drietal dames gaat vertrekken, de media aandacht die daarbij komt kijken. De plannen die gewijzigd moeten worden, extra vergaderingen, besprekingen en telefoontjes om de nieuwe situatie te bespreken. Hektiek alom!
Vanuit deze hectiek de totale rust van Stockholm opgezocht, de reis was al tijden gepland en boodt nu een uitgelezen mogelijkheid om alles van een afstand eens rustig te beschouwen. Soms moet je een stapje terug doen om meerdere stappen vooruit te kunnen zetten.
Afgelopen week heb ik veel reacties mogen ontvangen, vanuit de vereniging veel positieve en motiverende emails. Van buiten de vereniging, de bekende verhalen...
"ik heb het altijd al gezegd"
"fuseren is de enige oplossing"
en meer van dat soort kreten... ik kan er alleen maar om lachen... de beste stuurlui staan aan wal... sommige hopen zelfs dat we zinken... het tekent de regio!
Gelukkig zijn er dus ook veel ondersteunende en motiverende reacties, daar trekken we ons als bestuur aan op. De vele mensen die ons met raad en daad ter zijde staan wil ik daarvoor hartelijk danken.